babsi

Czy to tak źle być Polakiem? Czy to taka straszna rzecz? Jakiś wstyd? Wydaje mi się, że wiele naszych rodaków tak myśli. Ostatnio wracałam sobie z kumpelkami ze szkoły i rozmawiałyśmy co zamierzamy robic w przyszłosci. Ja oczywiścię chcę być tancerką i układać choreografię w zespole, ale nie o tym będę pisać ;)) Olka z Ewką mówiły, że muszę się nauczyć dobrze angielskiego ( i tu plus dla nich) i wyjechać do Angli albo do Ameryki. Ja za bardzo nie lubię Anglików, bo oni uważają się za lepszych od nas. A Olka na to "Bo sa lepsi". Czy naprawdę? W czym? Że są grubi i brzydcy?

Mam taki problem, no właściwie to żaden problem...Nie wiem za bardzo jak wstawić obrazki i tło, a przez to mój blog jest trochę, hmmm.....beznadziejny. Czy wiecie jak to zrobić? Buźka!

Właśnie wróciłam z "nadworu". Miło jest tak czasami pospacerować sobie z kumplkami. Za bardzo nie mam gdzie łazić, bo mieszkam na osiedlu, a tu wszystkie drogi prowadza tylko w jedno miejsce...No, ale oki nie będę się użalać jaki to jest ciężki los dziecka z blokowiska, jak robią to raperzy (chociaż do hip-hopu nic nie mam!!!;)). Tańczę taniec hip hop, funky, ale jakoś nie mogę załapać o co chodzi w rymach. Bo czy takie dobre jest uświadamianie w szystkim w jak nędznym kraju żyjemy??? Może i tak...ale po co?

                                                  Adam Mickiewicz

                                                     "Do M***"

(w przypadku Mickiewicz była to Maryla czy jak jej tam, dla mnie ten tytuł brzmi "Do Michała")

                                  Precz z moich oczu!...posłucham od razu

                                  Precz z mego serca!...i serce posłucha

                                  Precz z mej pamięci!...nie tego rozkazu

                                  Moja i Twoja pamięć nie wysłucha

Fajne, prawda? Ja też lubię pisać wiersze, ale wszyscy mówią mi, że jesli umieszczę je w blogu ktoś może je ukraść ;).

Dopiero wróciłam ze szkoły i od razy siedłam do kompa. Może niektóży mają rację, że w blogu nie są ważne obrazki tylko treść. Nie wiem czy mam tak dużo do powiedzenia i czy kogokolwiek to zaciekawi....Dla mnie ten blog jest rodzajem terapi, mogę pisać co chcę i kiedy chcę. W prawdziwym życiu nie ma tak dobrze. Dzisiaj na polskim musiałam czytać swoją rozprawkę na temat "Czy warto kłamać w dobraj wierze"? Głupie, nie? Nie mam na ten temat zdania, a raczej moje zdanie jest po środku, a facetka kazała nam napisać albo na TAK albo na NIE i jeszcze się uparła, że mam czytać. Powiedziałam jej, że ja mam Ąle i że nie chcę komuś przedastawiać swojego zdania, a ona mi na to, że jestem za skromna, że za bardzo zamknięta w sobie i że nie poradzę sobie w dzisiajszym życiu, gdzie wszyscy dążą do celu za wszelką cenę. No i dobra, może sobie nie poradzę, może za bardzo się przejmuję wieloma sprawami, ale nie chcę się zmieniać. Nie lubię ludzi, którzy uważają się za najlepszych, najpiękniejszych itp. Ja bym tak nie mogła...